Στις 4 Ιανουαρίου η μερική έκλειψη Ηλίου!!!!

Στις 4 Ιανουαρίου, θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και από την χώρα μας μια μερική έκλειψη Ηλίου.

Ωστόσο, εάν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέψουν, στην είσοδο του Ψηφιακού Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου (οδός Πεντέλης 11, Π. Φάληρο), θα εγκατασταθούν τηλεσκόπια της Ελληνικής Αστρονομικής Ένωσης, ενώ ερασιτέχνες αστρονόμοι θα βοηθούν τους ενδιαφερόμενους να δουν την μερική έκλειψη του Ήλιου μέσα από το τηλεσκόπιο.

Σύμφωνα με τον διευθυντή του Πλανηταρίου Διονύση Σιμόπουλο, στην Ελλάδα θα δούμε μόνο τα δύο τρίτα του Ηλιακού δίσκου να καλύπτονται από τη Σελήνη και αυτό θα συμβεί στη μέγιστη φάση της έκλειψης στις 10:23 π.μ. (ώρα Ελλάδος), εφόσον δεν θα υπάρχουν σύννεφα.

Σχεδόν 12 ώρες νωρίτερα, η Γη θα βρίσκεται στο περιήλιο της, δηλαδή στη πλησιέστερη απόστασή της από τον Ήλιο (147.105.721 χλμ.). Η έκλειψη θα αρχίσει στη 8:40 π.μ. στη Βόρεια Αλγερία και θα είναι ορατή από τη Βόρεια Αφρική, το μεγαλύτερο τμήμα της Ευρώπης και την Κεντρική Ασία.

Οι ηλιακές εκλείψεις συμβαίνουν όταν η Σελήνη περνάει μπροστά από τον δίσκο του Ήλιου και τον καλύπτει είτε μερικώς είτε ολικώς με τη σκιά που αφήνει πάνω στον πλανήτη μας. Η σκιά αυτή αποτελείται από δύο διαφορετικές περιοχές: έναν εσωτερικό κώνο πλήρους σκιάς που λέγεται κύρια σκιά και μια περιοχή μερικής σκιάς που λέγεται παρασκιά.

Όταν παρατηρούμε μια έκλειψη του Ήλιου από μια περιοχή της Γης στην οποία πέφτει η παρασκιά, η Σελήνη καλύπτει ένα μόνο τμήμα του Ήλιου και τότε πρόκειται για μερική έκλειψη του Ήλιου. Όταν κοιτάζουμε τον Ήλιο από μια περιοχή που καλύπτει η πλήρης σκιά της Σελήνης, ο Ήλιος είναι τελείως αθέατος και τότε η έκλειψη του Ήλιου είναι ολική.

Σύμφωνα με τον κ.Σιμόπουλο, ο μεγαλύτερος αριθμός σεληνιακών και ηλιακών εκλείψεων που μπορεί να παρατηρηθούν στη διάρκεια ενός έτους, είναι επτά και ο μικρότερος δύο (οπότε και οι δύο θα είναι οπωσδήποτε ηλιακές). Ο μεγαλύτερος αριθμός σεληνιακών εκλείψεων στη διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους δεν υπερβαίνει τις τρεις, ενώ ο μέγιστος αριθμός των ηλιακών εκλείψεων μπορεί να φτάσει τις πέντε.

Υπολογίζεται ότι κάθε αιώνα συμβαίνουν κατά μέσο όρο 238 ηλιακές εκλείψεις, από τις οποίες οι 84 (35%) είναι μερικές, οι 77 (32%) είναι δακτυλιοειδείς, οι 11 (5%) είναι μικτές δακτυλιοειδείς και ολικές και οι 66 (28%) είναι ολικές.

Από την Ελλάδα κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα παρατηρήθηκε μία μόνο ολική ηλιακή έκλειψη στις 19 Ιουνίου του 1936 και δύο δακτυλιοειδείς στις 21 Μαΐου του 1966 και στις 29 Απριλίου του 1976. Στη διάρκεια του 21ου αιώνα στην Ελλάδα θα υπάρξουν δύο ολικές εκλείψεις (στις 29 Μαρτίου του 2006 ορατή μόνο στο Καστελόριζο και στις 21 Απριλίου του 2088 σε περισσότερες περιοχές) και μία δακτυλιοειδής (την 1 Ιουνίου του 2030).

Συνολικά σε όλες τις περιοχές της Γης στον 21ο αιώνα θα συμβούν 226 ηλιακές εκλείψεις, από τις οποίες οι 74 θα είναι (για τμήμα τουλάχιστον της διάρκειάς τους) ολικές, ενώ την ίδια περίοδο, από τις 144 σεληνιακές εκλείψεις, οι 86 θα είναι ολικές.

[Πηγή : www.cosmo.gr]

«Βροχή» διαττόντων αστέρων το βράδυ της Τετάρτης

Την Τετάρτη (22/04) κορυφώνεται στο νυχτερινό ουρανό ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα, η βροχή των Λυρίδων. Πρόκειται για ένα σμήνος από μικρούς διάττοντες αστέρες, που εφορμώντας από τον αστερισμό της Λύρας και προερχόμενοι από τη «σύζευξη» της σελήνης με την Αφροδίτη, θα γεμίσουν τον ουρανό, προσφέροντας ένα θέαμα, που οι ειδικοί μας προτρέπουν να παρακολουθήσουμε με γυμνό μάτι. Το φαινόμενο θα είναι ορατό και από την Ελλάδα.

Όλα αυτά θα συμβούν την ίδια στιγμή που η σελήνη θα συνοδεύεται από την Αφροδίτη σε ένα μαγικό ουρανό. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι και τόσο συχνό. Το φεγγάρι δεν έχει γεμίσει ακόμα, ενώ η Αφροδίτη είναι ο πιο λαμπερός πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, αλλά και ο πιο κοντινός στη γη.

Καθώς πλησιάζει τη γη σε απόσταση 38 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, η Αφροδίτη λόγω των νεφών θετικού οξέος στην ατμόσφαιρά της, ανακλά την ηλιακή ακτινοβολία που δέχεται, ρίχνοντας το φως της στη γη.

Την ίδια στιγμή οι Λυρίδες, ξεπηδώντας από τον αστερισμό της Λύρας, που αποτελεί και το ακτινοβόλο σημείο της βροχής, με ταχύτητα 170.000 χιλιομέτρων την ώρα, θα εισέρχονται στην ατμόσφαιρα, αφήνοντας πίσω τους μία λαμπερή ουρά.

Πρόκειται για μικροσκοπικά σωματίδια βάρους περίπου ενός γραμμαρίου, τα οποία αποτελούν μέρος της ουράς του κομήτη Θάτσερ.

Ο μη περιοδικός κομήτης Θάτσερ, ο οποίος πήρε το όνομά του από τον Αμερικανό καθηγητή που τον ανακάλυψε το 1861, πέρασε από τη γη τη χρονιά εκείνη, ενώ αναμένεται να ξαναπεράσει το 2276, καθώς η διάρκεια της τροχιάς του γύρω από τον Ήλιο, είναι 415 χρόνια.

Σωματίδια από την ουρά του από το τελευταίο πέρασμα του κομήτη όμως, εξακολουθούν να αιωρούνται στο Διάστημα, τροφοδοτώντας το σμήνος των Λυρίδων.

Το μέγιστο της βροχής παρακολουθείται στις 22 Απριλίου κάθε χρόνου, ενώ Λυρίδες παρατηρούνται γενικά μεταξύ των 19 έως 25 Απριλίου. Ο ωριαίος ρυθμός είναι περίπου 10 μετέωρα την ώρα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις το φως είναι τόσο λαμπερό, ώστε κάποιοι νομίζουν πως κάτι παράξενο συμβαίνει στον ουρανό. «UFO!! Αυτό νόμιζαν ότι είδαν και μας πήραν τηλέφωνο πιστεύοντας πως τους ακολουθεί ιπτάμενος δίσκος«, δήλωσε στην εφημερίδα Τα Νέα της Τετάρτης (22/04) ο κ. Νίκος Ματσόπουλος, αστρονόμος στο Αστεροσκοπείο Αθηνών.

«Θυμάμαι χαρακτηριστικά την περίπτωση ενός κυρίου που μας πήρε τηλέφωνο στην Πεντέλη, λέγοντας ότι βρίσκεται στην Αττική Οδό και πως βλέπει από πάνω του ένα έντονο φως να τον ακολουθεί. Του εξηγήσαμε πως δεν επρόκειτο για κάτι παράξενο, αλλά για την Αφροδίτη που είναι τόσο λαμπερή και ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο που αξίζει να απολαύσουν όλοι χωρίς να ανησυχούν«, τόνισε ο κ. Ματσόπουλος.

ΠΗΓΗ

Εκτοξεύθηκε το τηλεσκόπιο που θα αναζητήσει εξωγήινη ζωή

Απάντηση στο ερώτημα «είμαστε μόνοι στο Σύμπαν ή όχι» φιλοδοξεί να δώσει αποστολή της Nasa, στέλνοντας σε τροχιά γύρω από τον ήλιο το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο που έχει ταξιδέψει στο διάστημα μέχρι σήμερα, το οποίο ονομάζεται Kepler.

 

Ο Kepler εκτοξεύθηκε το Σάββατο από το Ακρωτήριο Canaveral πάνω σε έναν πύραυλο Delta ΙΙ και μέχρι τώρα πρέπει να έχει τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Με τον τρόπο αυτό θα μπορεί να καταγράφει κινήσεις πλανητών σε ένα «μέρος» του διαστήματος, το οποίο θεωρείται ότι περιέχει περίπου 100,000 «ήλιους» όπως αυτός που βρίσκεται στο κέντρο του δικού μας συστήματος.

Το τηλεσκόπιο θα αναζητά πετρώδεις σχηματισμούς, όπως η Γη μας, περιστρεφόμενους γύρω από τον κάθε «Ήλιο». Η θερμότητα την οποία απολαμβάνουν αυτοί οι πλανήτες σε συνδυασμό με την πιθανή ύπαρξη νερού στην επιφάνειά τους, αποτελούν ένα περιβάλλον εξαιρετικά ευνοϊκό για την ύπαρξη ζωής – εξωγήινης ζωής.

«Πρόκειται για μια ιστορική αποστολή, όχι για μια απλή επιστημονική αποστολή» λέει ο δρ. Edward Weiler, στέλεχος της Nasa και εκ των υπευθύνων της αποστολής. «Θεωρώ ότι πραγματικά έρχεται να αντιμετωπίσει μερικά βασικά ερωτήματα των ανθρώπων που είναι μέρος του γενετικού μας κώδικα, από την εποχή που ο πρώτος άνθρωπος έστρεψε στο κεφάλι στον ουρανό και αναρωτήθηκε: “είμαστε μόνοι;”» λέει ο δρ. Weiler.

Σημειώνεται ότι με τα μέχρι στιγμής μέσα, οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να ανακαλύψουν πάνω από 300 πλανήτες έξω από το ηλιακό μας σύστημα και μόνο ελάχιστοι είναι πετρώδεις όπως η Γη. Οι περισσότεροι είναι «γίγαντες αερίων» όπως ο Δίας ή «γίγαντες πάγου» όπως ο Ποσειδώνας – και οι δύο περιπτώσεις θεωρούνται ακατάλληλες για την ύπαρξη ζωής.

Το γεγονός ότι δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη πλανήτες όπως η Γη στο Γαλαξία μας ωστόσο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Σημαίνει ότι ακόμη δεν έχουμε τα κατάλληλα τηλεσκόπια για να τους εντοπίσουμε. Αυτή την έλλειψη έρχεται να «καλύψει» ο Kepler.

Ο Kepler θα «κοιτά» τα αστέρια ψάχνοντας για πλανήτες όπως η Γη για πάνω από τρία χρόνια (τόσο θα διαρκέσει η αποστολή), ενώ σε αυτό το χρονικό διάστημα θα πραγματοποιεί μία τροχιά γύρω από τον Ήλιο κάθε 371 ημέρες.

Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι το να εντοπιστούν πλανήτες όπως η Γη και το να ανακαλυφθεί εξωγήινη ζωή είναι δύο διαφορετικά θέματα. Θα χρειαστεί νεότερα τηλεσκόπια που θα ερευνούν τους πλανήτες, τους οποίους θα εντοπίσει ο Kepler, αναζητώντας στην ατμόσφαιρα των πλανητών αυτών, δείγματα ότι υπάρχει ζωή.

Όπως αναφέρει ο Bill Borucki, ερευνητής στην αποστολή του Kepler «δεν περιμένουμε να βρούμε τον Ε.Τ. , αλλά μπορεί εξετάζοντας όλα αυτά τα αστέρια να βρούμε το σπίτι του».

Η εκτόξευση του Kepler

Η αποστολή του Kepler